રાષ્ટ્રપતિ બનવા સૂચન કરાતો બસંત કુમાર દાસનો પત્ર - What was Sardar Patel's reply to Basant Kumar Das's letter

રાષ્ટ્રપતિ બનવા સૂચન કરતો બસંત કુમાર દાસના પત્રનો વળતો જવાબ સરદાર પટેલે શું આપ્યો?

Basanta Kumar Das (Member of Parliament - 1952) - Son of late Shri Indra Narayan Das

ભારતના રાષ્ટ્રપતિ પદ માટે શ્રી બસંત કુમાર દાસના સુચન કરતો પત્ર સરદાર સાહેબને મળ્યો ત્યારે તેમણે જે વળતો જવાબ આપ્યો તે સાચે જ સમજવા જેવો અને આઝાદીના સમયના રાષ્ટ્રપુરુષોને પરિપક્વતા અને એક બીજા પ્રત્યેની લાગણી દર્શાવે છે. 

આ પત્રમાં સરદાર પટેલે ૨૭-૧૨-૧૯૪૯ના રોજ પત્ર દ્વારા જણાવ્યુંં કે  : 

તમારો પત્ર મળ્યો (આ પત્ર શોધવાની ખુબ પ્રયત્ન કર્યો પરંતુ મળ્યો નથી) તમે જે ભાવનાઓ વ્યકત કરી તે મારા અંતરઆત્માને સ્પર્શી છે. 

ભારતીય પ્રતિનિધિના પ્રથમ રાષ્ટ્રપતિ બનવાનું સન્માન મારા પોતાના કરતા મોટા ગજાના બીજા માટે અનામત રહેવુ જોઈએ.જેમને જે પદ સોંપેલ છે તેમા દેશની સેવા કરવામાં દરેક વ્યકિતએ સંતોષ રાખવો જોઈએ અને જ્યાં તે પોતાનું શ્રેષ્ઠ કાર્ય કરી શકે.  હું મારી સાથે તદ્દન સંતોષ છું.  

હું આશા રાખું છું કે, આ સંજોગોમાં તમે મને નામાંકિત કરવાનો વિચાર છોડી દેશો.

અત્રે ઉલ્લેખનીય છે કે આઝાદી પછી ભારતના પ્રથમ રાષ્ટ્રપતિ બનવા માટે સી. રાજગોપાલાચારી (રાજાજી) અને ડો. રાજેંદ્રપ્રસાદ નામાંકિત થયેલ હતા અને સરદાર સાહેબ જે મોટા ગજાના બીજાની વાત પત્રમાં કરતા હતા તે આ બન્ને રાજપુરુષો માટે જ હતું. આમ સરદાર પટેલે તો પ્રધાનમત્રી પદ જ નહી રાષ્ટ્રપતિ પદની પણ લાલસા રાખી ન હતી અને આ પત્રમાં તેમની વિનમ્ર્તાની સાથે સાથે પોતે જે કાર્ય કરી રહ્યા છે તેનો પુર્ણ સંતોષ પણ છે તેવું પણ સુચન કરી રહ્યા છે. 

આ પત્ર વી. શંકરના સીલેક્ટેડ પત્રો ૧૯૪૫-૧૯૫૦ના ભાગ ૨ માં નોંધ થયેલ છે. 

Chronology of Sardar Patel's Jail Term

Chronology of Sardar Patel's Jail Term

• Sardar Patel was arrested on 7th March 1930 and released on 26th June 1930 - (approx 111 Days)

• On 1st July 1930 he was arrested when he joined a procession of Tilak Jayanti at Azad Maidan, Mumbai and sent him at Yarvada Jail and released on 1st November 1930. After that again he was arrested during December 1930 and released on 25th January 1931 - (approx 208 Days)

• On 4th January 1932 to 14th July 1934 again he was arrested for 16 Months, during this period of Jail he got news about LadBa's Death in Month of November 1932 and On 1st August 1933 after arrest of Gandhiji, Sardar was sent to Nasik Jail. On 7th November 1933 Sardar Patel got news about death of his elder brother Vithalbhai Patel (died on 22nd October 1933).

• On 17th October 1940 he was arrested for Participating in Individual Satyagraha and again he was arrested on 18th November 1940 from Ahmedabad and released on 20th August 1941 - (approx 276 Days)

• He was arrested on 9th August 1942 from Ahmednagar Fort and released on 15th June 1945. - (approx 1040)

Total Approx Days in Jail - 2557

સરદાર પટેલ નો જેલવાસ નો ઘટનાક્રમ

• ૭ માર્ચ ૧૯૩૦ ના રોજ રાસ ગામે થી તેમની ધરપકડ કરવામાં આવી અને ૨૬ જુન ૧૯૩૦ – (૧૧૧ દિવસ)

• ૧ જુલાઈ ૧૯૩૦ ના રોજ તિલક જયંતિના કાર્યક્રમ સમયે આઝાદ મેદાન, મુંબઈથી તેમની ધરપકડ કરાઈ નજરબંધ કરાયા અને યરવડા જેલ મોકલવામાં આવ્યા ૧ નવેમ્બર ૧૯૩૦ ના રોજ તેમને છોડી મુકાયા, ત્યારબાદ ફરી ડિસેમ્બર ૧૯૩૦ માસ દરમ્યાન ફરી ધરપકડ કરાઈ અને ૨૫ જાન્યુઆરી ૧૯૩૧ના રોજ મુક્ત કરાયા – આશરે (૨૦૮ દિવસ)

• ૪ જાન્યુઆરી ૧૯૩૨- ૧૪ જુલાઈ ૧૯૩૪ દરમ્યાન તેમને ૧૬ મહીના માટે ફરી યરવડા મોકલવામાં આવ્યા અને આ દરમ્યાન નવેમ્બર ૧૯૩૨ દરમ્યાન તેમના માતા લાડબાના અવસાનના સમાચાર પણ તેમને જેલવાસ દરમ્યાન મળેલ અને ૧ ઓગષ્ટ ૧૯૩૩ના રોજ ગાંધીજીને કેદ કર્યા બાદ સરદારને નાસીક જેલમાં મોકલવમાં આવ્યા. ૭ નવેમ્બર ૧૯૩૩ ના રોજ સરદાર પટેલને જેલમાં જણાવવામાં આવ્યુ કે તેમના મોટા ભાઈ વિઠ્ઠલભાઈનુ અવસાન ૨૨ ઓક્ટોબર ૧૯૩૩ના રોજ થયુ છે. (નરહરી પરીખ – ભાગ ૨ – પાન ૧૯૨) - (આશરે ૯૨૨ દિવસ)

• ૧૭ ઓક્ટોબર ૧૯૪૦ના રોજ વ્યક્તિગત સત્યાગ્રહમાં ભાગ લેવા જતી વખતે તેમની અટકાયત કરવામાં આવી, ત્યારબાદ ૧૭ નવેમ્બર ૧૯૪૦ થી ૨૦ ઓગષ્ટ ૧૯૪૧ માટ તેમને ફરી વાર અમદાવાદથી કેદ કરવામાં આવ્યા (આશરે ૨૭૬ દિવસ)

• ૯ ઓગષ્ટ ૧૯૪૨ના રોજ તેમને અહમદનગર કિલ્લામાં નજરબંધ કરી  કેદ કરવામાં આવ્યા અને ૧૫ જુન ૧૯૪૫ના રોજ મુક્ત કરવામાં આવ્યા (૧૦૪૦ દિવસ)

કુલ જેલવાસના દિવસો : ૨૫૫૭

Mahatma reported Sardar Patel : Like an Arab Horse!

Mahatma reported Sardar Patel : Like an Arab Horse!

Sardar Patel completely identified himself with Gandhiji by taking to his ways. Even when he happened to be very fond of tea, he gave it up much to the surprise of Mahadev Desai, whom he told:

How could I take tea here with Bapu? I have made up my mind to eat what he eats: have given up rice, decided to eat boiled spinach and take milk and bread twice a day.

And the Sardar’s day would begin with Gandhiji at a quarter to four every morning with prayers, when Bapu would make poor Vallabhbhai say Sanskrit Shlokas! His knowledge of the language being practically nil, his pronunciation could not but often be atrocious. That did not deter the Sardar. At 57 he started learning Sanskrit, of which the Mahatma reported:

Vallabhbhai is racing like an Arab Horse! The Sanskrit book seldom leaves his hands. Never could I have entertained such a hope from him!

Every Sunday, Gandhiji used to receive his mail from the ashram. The Sardar had named it “Homeward Mail Day.” It was assigned to him by Bapu to make envelopes from brown wrappers. And Gandhiji could not help admiring Vallabhbhai’s skill at cutting them to the right size straight with a pair of scissors without first marking any outlines. One day a number of issues of a journal, Knowledge, came printed on a large sheet of paper. The Sardar cut them and sewed them into a book, and told Bapu:

It may be worth reading! But what shall we do when our knowledge increases?

And, referring to the one entitled “Don’t Burn a Light”, he made everyone laugh with his remark: “Yes, this must have been written under a lamp light!”

Sardar Patel possessed such humour from his school days at Nadiad in Gujarat, or may be even earlier. Once one of his teachers stood for the municipal elections. His wealthy opponent unwisely declare that if he were defeated, he would get his moustache shaved off! In sheer fun Vallabhbhai accepted the challenge, determined to save his poor teacher’s honour and prestige. Though himself a schoolboy, he put his friends on the job and helped his teacher win. And he did not lose the opportunity of leading a procession of some 50 boys-and a barber too! To the defeated candidate’s house to demand of him “to carry out his part of bargain”

Even when his firmness reflected a different characteristic of his, Sardar Patel’s humbleness and magnanimity are confirmed by his close associates. He never stood on personal prestige. There are numerous instances of his willingness to apologise if he was in the wrong. Far from rendering him weak and ineffective, such a quality rather build his strength by earning for him the abiding loyalty of his co-workers. On his part, he put implicit faith in them, would bear with them in both fair and foul weather, and even look after them, and their families too, as if like a father, when at his command they courted imprisonment.

In 1927 when Gujarat had terrible floods, Vallabhbhai’s volunteers carried out his orders at considerable risk to their life, when some of them swam across deep water to reach marooned villages with essential supplies. His “alertness and organising ability” won praise from official quarters. Gandhiji wrote:

Vallabhbhai is a seasoned soldier and he has no other occupation than that of service. He has got an efficient agency of workers under him.

Even the Viceroy acknowledge:

From what I have seen and heard I am satisfied that, if the volunteers of the Gujarat Provincial Congress committee had not arrived in the flood- affected areas in time, the loss of life, instead of being negligible, would have been very heavy…

The Government wanted to confer titles on Vallabhbhai and his colleagues, which he politely refused by saying”

Their delight is in doing service to the people, and they are not anxious for publicity or fame.

Sardar Shatabdi Smarak Granth : Jashwant Shekhadivala - Speech Balraj Krishna 

Sardar Patel's Bardoli Visit

Sardar Patel's Bardoli Visit

એક સમયે સરદાર બારડોલી આવ્યા હતા, નારાયણભાઈ દેસાઈએ (મહાદેવભાઈ દેસાઈના પુત્ર) અને મોહનભાઈ પરીખ (નરહરિ પરીખના પુત્ર) તે દિવસોમાં વેડછી આશ્રમમાં આદિવાસીઓના બાળકોને પ્રાથમિક શાળામાં ભણાવવાનું શરુ કરેલ. બન્નેના પિતા સરદારના પ્રિય સાથીઓ એટલે સ્વાભાવિક પણે બન્નેના પુત્રો પ્રત્યે સરદારની વત્સલતા હોવાના કારણે સરદારે તેમને બોલાવ્યા અને પુછ્યુ કે “તમે લોકો જે કામ કરો છો તે માટે તમને સંતોષ છે? નારાયણભાઈ અને મોહનભાઈ બન્નેમાંથી મોટાભાગે નારાયણભાઈ જ જવાબ આપતા તેમણે કહ્યુ કે કે “સંપુર્ણ”, સવાલ એક વાક્યનો હતો તેમ જવાબ પણ એક શબ્દનો હતો આથી સરદારે એક શબ્દના જવાબમાં આખી વાતનો ક્યાસ કાઢી કહ્યુ કે કામ કરનારાઓને સંપુર્ણ સંતોષ છે એટલે ત્યાનુ કામ જોવા જેવો હશે જ. આમ જરા અમસ્તી વાતમાંથી પૂરુ તારણ કાઢી લઈ તેના પર અમલ કરવો એ સરદાર માટે સહજ હતુ.

સરદાર સાથે તેમના મંત્રી તરીકે આઈ. સી. એસ. ઓફીસર શ્રી શંકર આવ્યા હતા, તેઓ ખુબ જ હોશિયાર અને વહીવટી કુશળ, તેમનું માનવુ હતુ કે વહીવટ તો આઈ. સી. એસ ઓફીસરો જ કરી શકે તેવુ તેમનું માનવુ હતુ પરંતુ જ્યારે તેમનો પનારો સરદાર સાહેબ સાથે પડ્યો ત્યારથી તેમણે જાણ્યુ કે આ માણસ તો આઈ. સી. એસ ઓફીસરને પણ ચલાવી જાણે તેવો છે. ત્યારથી જ તેઓ સરદારના ભક્ત બની રહ્યા. જ્યારે નારાયણભાઈ અને મોહનભાઈ જ્યારે તેમની મુલાકાત પૂરી થઈ ત્યારે તેમણે શંકરને કહ્યુ કે આમારી મુલાકાત પતી ગઈ છે, પરંતુ અમે બેઠા બેઠા જોઈશું.  

સરદાર નાયબ વડાપ્રધાન એટલે જ્યા જાય ત્યા તેમની પાછળ ટપાલના થોક્ડા આવે જ. સમય બચાવવા શંકર આખો પત્ર ન વાંચે ફક્ત સાર કહે અને એનો જવાબ શુ લખવો તેનું સુચન સરદાર આપે. અને એમ થોડી વારમાં કામ પતાવી નાખ્યું. બધા કાગળનો નિકાલ થયો પરંતુ શંકરે એક કાગળ જરા વિચાર કરીને લખવો પડશે તેમ માની સૌથી છેલ્લો વાંચી સંભળાવ્યો. આ કાગળ વડાપ્રધાન નહેરુએ નાયબ વડાપ્રધાન સરદાર પટેલને લખ્યો હતો. તેમા લખેલ કે 

મે ઠરાવ્યુ છે કે આપણા ઓફીસરો માટે કોઈ ગણવેશ હોવો જોઈએ. અને એ ગણવેશ પણ મે નક્કી કર્યો છે. ચૂડીદાર પાયજામો અને શેરવાની; કાળા રંગની શેરવાની અને સફેદ સ્ચકન, ચૂડીદાર પાયજામો, ઉપર સફેદ ટોપી. અથવા પશ્ચિમની ઢબનો સૂટ. આ અંગે મારા વિદેશ મંત્રાલયમાં મે સૂચના પણ આપી દીધી છે, તમારા ગૃહમંત્રાલયમાં પણ આ અંગે સૂચના આપી દો

આવો કાંઈક સારાંશ આ કાગળનો હતો. તે સમયે બન્ને વચ્ચે મતભેદ ચાલતા હતા, સરદાર થોડીવાર શાંત બેસી રહ્યા અને પછી કહે, 

હુ પોતે તો ચૂડીદાર પાયજામો, શેરવાની કે સૂટ પહેરતો નથી, ધોતિયુ પહેરુ છું; પછી મંત્રાલયના માણસોને કેવી રીતે આદેશ આપું? 

તેમ કહી તેઓ ખડખડાટ હસી પડ્યા, અને આ તરફ શંકર, નારાયણભાઈ અને મોહનભાઈ તો સરદારના સૂચન માટે આતુરતાથી રાહ જોવા લાગ્યા અને થોડીવાર પ્છી સરદારે કહ્યું 

રિફર ઈટ ટુ ધ ગવર્નર જનરલ

એ સમયે ગવર્નર જનરલ રાજાજી હતા અને એ પણ ધોતિયુ પહેરનારા, એટલે ઉકેલ લાવવાનું રાજાજીને માથે પહેરાવી એ ખુબજ હસ્યા. આવા આપણા સરદાર, બિનજરૂરી વાતોમાં સમય ન બગાડે.

Vithalbhai and Vallabhbhai's cherished dream to go to England

Vithalbhai and Vallabhbhai's cherished dream to go to England

It was Vallabhbhai's cherished dream to go to England and call at the Bar. Within three years of his setting up practice at Borsad, Vallabhbhai made enough money to pursue his studies in England. So in 1905, he wrote for passage to Thomas Cook & Sons. The Company's last reply addressed as "V. J. Patel" fell into the hands of his elder brother Vithalbhai, as both of them bore the same initials. Vithalbhai too was toying with the idea of going to England. And this was the golden opportunity! he, therefore, persuaded the younger brother to stave off his plan till he himself returned from England after calling at the Bar. Vallabhbhai not only surrendered his passport to Vithalbhai but also met his entire expenses in England. Not only that, he invited Vithalbhai's wife to stay with them and when he saw that his sister-in-law and his wife would not carry on in peace, he sent his own wife to her parents till Vithalbhai returned from England.

Reference : This was Sardar

Would you help me? Sardar Patel sought help from Jehangir Tata (J R D Tata)

Would you help me?  Sardar Patel sought help from Jehangir Tata (J R D Tata)

Poona,
9th October 1945

My Dear Jehangir,

It is more than three years since we met, i.e., before my arrest in August 1942 in Bombay. Since my release, I have been mostly confined to this clinic except for short intervals when urgent public duty calls me away. I wanted to meet you when I was in Bombay for three days on the occasion of the A. I. C. C. meeting. But I could not find time owing to pressure of work.

I am writing this to you in the hope that you may be able to assist me in an urgent matter of public importance. In the coming Central Assembly Elections, the Congress has to set up two candidates from the Bombay City General Constituency. There is no difficulty in getting both the seats; but I want your help in securing the services of an expert. If you can permit and persuada Dr. John Matthai (Economist, Member, India Tariff Board, Joined Tata Sons - 1940) to agree to stand as a Congress nominee and contest one of these seats on its behalf, you would be doing a great service to the country's cause His services in the Central Assembly at this critical juncture would be of immense value.If he would accept a Congress ticket, I would see that there is no difficulty in winning the seat in the elections.

As the date of nominations is drawing near, I would request you to send me a reply as soon as possible.

I have written this on my own behalf, but if you agree, I will place it before my Committee.

Yours Sincerely,
Vallabhbhai Patel

Shri J. R. D. Tata,
Bombay

Reference : This was Sardar - G M Nandurkar - Maniben Patel
Photo - Photo Division of India

jrd tata, jrd tata motors, jrd tata youtube, jrd tata news, jrd tata hindi, jrd tata pdf, jrd tata wikipedia, jrd tata airlines, jrd tata school, jrd tata ppt, tata sky login, tata cliq, tata motors, tata sky, tata harrier, tata motors share price, tata, tata login, tata altroz, tata youtube, 

Vallabhbhai’s Stirring Address at Bhil Conference at Dahod

Vallabhbhai’s Stirring Address at Bhil Conference at Dahod

Bombay Chronicle, 8 February 1921

Mr. Sardar Vallabhbhai Patel began his inspiring speech during a homely manner so on be intelligible to the illiterate Bhils.

He mentioned the removal of the Guru which he termed as disgraceful on the a part of the officers responsible. Government officers, he said, were trying their best to stop the holding of the conference by all questionable means. The action of the govt by rousing the Guru in the dark and removing him by night mail without previously informing and without allowing him to ascertain his child are often anything but brave. He rejoiced at the very fact that no resistance was offered, though his most devoted followers were present in hundreds. This was a step which ensured our moral victory.

Mr. Sardar Patel continuing appealed to the people, to withdraw all moral support from the govt which was liable for numerous sins.

Appealing to Bhils, he said, that that they had no reason to be scared of anybody within the world. Their wants were few, their abode was with tigers. Why need they be scared of anything. But he said that they had missed their right path by contracting the habits of drink, by occasional thefts, had no reason to be scared of anybody in forced labour. He exhorted them to resist to the last at any cost.

Reference : The Collected Works of Sardar Vallabhbhai Patel

Vithalbhai's (V. J. Patel) question whether it was advisable for him to join the Home Rule League.

Vithalbhai's ( V. J. Patel) question whether it was advisable for him to join the Home Rule League.

23rd June 1918

Bhaishri Vithalbhai

I have your letter. I for one would suggest that you should better remain out of the League and do whatever service you can individually. The Home Rule League is at present in an unenviable position, not because of any pressures from outside, but from its own many internal troubles. They (the Leaguers ) have not been able to make their choice whether to plump for obstruction or co-operation. They have harassed the Government more than enough by now. What is now needed is to abstain from agitation and do some constructive work. Till that change is made, the League’s power of serving the country is not going to develop any further. If you want to join the League with the definite object of turning its activities into the channel of solid service, not agitation merely, you may certainly join it. But your entry into the institution with a view to crossing swords with everyone small or big will be very unwelcome and harmful to the Leaguers. It is, to my mind, nothing but downright bad faith to join an institution just in order to wreck it. If you can pick up the art of keeping up good health, even that will be a great service to the country.

How do you view Vallabhbhai’s new profession ? He has become a Recruiting Sergeant.

Reference : Day to Day with Gandhi

Sardar was forbidden to make a speech - Sardar Patel

Sardar was forbidden to make a speech - Sardar Patel

It was at Ras on 7th March 1930 that Sardar was forbidden to make a speech. On Sardar Patel's refusal to comply, the Government held him guilty of the offence even though the Sardar Patel had not uttered a single word of his speech. Sardar Patel so beautifully narrates this event:

The Magistrate served the notice and then asked me what I was going to do and whether I knew the consequences. I said: "I dont care for the consequences but I am going to make a speech." Then he asked the Deputy Superintendent to arrest me. He asked me before arrest whether I would like to give bail. I said: 'No.' Then the Deputy Superintendent took me to his motor, the Magistrate accompanied, and with a police party, brought me to Borsad in the Magistrate's Court at about 2.30 pm. The Deputy Superintendent went to see the Collector at the Traveller's Bungalow and returned with him about 3.30 pm. Meanwhile some pleaders and other gentlemen come to Magistrate's Court. The District Magistrate came and asked me to sit in the adjoining room and closed the door. I was alone in the chamber. In the Court room there were only three persons, viz., District Magistrate, the Deputy Superintendent of Police, and the Magistrate who had served the notice on me. Then about half an hour later, I was called out and was asked by the District Magistrate to show cause why I should not be convicted for disobeying the direction given by the Police Officer under some Section of the District Police Act. (I dont remember the number of the Section.) I said:"I do not want to defend myself and I plead guilty." Then he wrote an order and read out to me only the portion which referred to sentence, saying that as there was only three months and Rs. 500 as fine as the maximum sentence, he could not punish me more. Then I was taken to the car again and brought to the Central Jail (Sabarmati) direct from Borsad."

This farcical trial of Sardar Patel had created a furore in the Central Legislature and the Government was placed in the most awkward and indefensible position.

सरदार को भाषण देने से मना किया गया था - सरदार पटेल

७ मार्च १९३० को रास में सरदार को भाषण देने से मना किया गया था। सरदार पटेल ने अनुपालन से इनकार करने पर, सरकार ने उन्हें अपराध का दोषी ठहराया, भले ही सरदार पटेल ने अपने भाषण का एक भी शब्द नहीं कहा था। सरदार पटेल ने इस घटना को इतनी खूबसूरती से बयान किया:

मजिस्ट्रेट ने नोटिस दिया और फिर मुझसे पूछा कि मैं क्या करने जा रहा हूं और क्या मुझे इसके परिणाम पता हैं। मैंने कहा: "मुझे परिणामों की परवाह नहीं है लेकिन मैं एक भाषण देने जा रहा हूं।" फिर उन्होंने उप अधीक्षक से मुझे गिरफ्तार करने के लिए कहा। उन्होंने गिरफ्तारी से पहले मुझसे पूछा कि क्या मैं जमानत देना चाहूंगा। मैंने कहा ‘नहीं।' फिर डिप्टी सुपरिंटेंडेंट मुझे अपनी मोटर मे बिठा कर ले गए, मजिस्ट्रेट के साथ, और एक पुलिस पार्टी के साथ, मुझे लगभग दोपहर २.३० बजे मजिस्ट्रेट की अदालत में बोरसाद लाया। उप-अधीक्षक, यात्री के बंगले में कलेक्टर को देखने गया और लगभग ३.३० बजे उसके साथ लौटा। इस बीच कुछ याचिकाकर्ता और अन्य सज्जन मजिस्ट्रेट की अदालत में आते हैं। जिलाधिकारी ने आकर मुझे बगल वाले कमरे में बैठने को कहा और दरवाजा बंद कर दिया। मैं चैम्बर में अकेला था। कोर्ट रूम में केवल तीन व्यक्ति थे, जिला मजिस्ट्रेट, पुलिस उपाधीक्षक, और मजिस्ट्रेट जिन्होंने मुझ पर नोटिस दिया था। फिर लगभग आधे घंटे बाद, मुझे बाहर बुलाया गया और जिला मजिस्ट्रेट द्वारा कारण बताने के लिए कहा गया कि मुझे जिला पुलिस अधिनियम की कुछ धारा के तहत पुलिस अधिकारी द्वारा दिए गए निर्देश की अवज्ञा करने के लिए दोषी नहीं ठहराया जाना चाहिए। (मुझे अनुभाग की संख्या याद नहीं है।) मैंने कहा: "मैं अपना बचाव नहीं करना चाहता और मैं दोषी हूं।" तब उन्होंने एक आदेश लिखा और मुझे केवल उस हिस्से को पढ़ा, जिसमें यह कहा गया था कि केवल तीन महीने और रु। अधिकतम सजा के रूप में ५०० के रूप में ठीक है, वह मुझे और अधिक दंडित नहीं कर सका। फिर मुझे फिर से कार में ले जाया गया और बोरसाद से सीधे सेंट्रल जेल (साबरमती) लाया गया। "

सरदार पटेल के इस दूरगामी परीक्षण ने केंद्रीय विधानमंडल में रोष पैदा कर दिया था और सरकार को सबसे अजीब और अनिश्चित स्थिति में रखा गया था।

Reference : This Was Sardar - Manibehn V Patel & G. M. NAndurkar