1st May 1960 Gujarat Foundation Day Jay Jay Garvi Gujarat

મહાગુજરાતનો હુંકાર, ઇન્દુચાચાનો પડકાર,
મહારાજનું માંગલ્ય: ગરવી ગુજરાતની ગૌરવગાથા

પહેલી મે... ગુજરાત માટે આ માત્ર કેલેન્ડરની એક તારીખ નથી, આ છે સ્વાભિમાનના સંઘર્ષનો વિજય દિવસ, લાખો ગુજરાતીઓના સ્વપ્નની સિદ્ધિનો ઉત્સવ અને એક ગૌરવશાળી રાજ્યના જન્મનો મંગલ પ્રભાત. ગુજરાત સ્થાપના દિવસની ઉજવણી આપણને એ ભવ્ય, પરંતુ કઠિન અને બલિદાનોથી ભરેલા ઇતિહાસની યાદ અપાવે છે, જે મહાગુજરાત આંદોલન તરીકે ઓળખાય છે. આ આંદોલનના પ્રાણ હતા જનનાયક ઇન્દુલાલ યાજ્ઞિક, જેમણે જનતાને જાગૃત કરી, અને આ નવનિર્મિત રાજ્યના શ્રીગણેશ જેના પવિત્ર હાથે થયા, તે હતા ગુજરાતના અંતરાત્મા સમાન પૂજ્ય રવિશંકર મહારાજ. આ ત્રણેય – આંદોલન, નેતા અને સંત – ના તાણાવાણાથી ગરવી ગુજરાતનો પટ રચાયો છે.

૧૯૪૭માં ભારત આઝાદ થયું, પણ દેશનું આંતરિક માળખું ઘડવાનું બાકી હતું. ભાષા અને સંસ્કૃતિના આધારે રાજ્યોની પુનર્રચનાની માંગ દેશભરમાં ઉઠી. કેન્દ્ર સરકારે નિયુક્ત કરેલા રાજ્ય પુનર્રચના પંચ (SRC) એ ૧૯૫૫માં ભલામણ કરી કે મુંબઈ રાજ્યને યથાવત દ્વિભાષી રાખવું, જેમાં મરાઠી અને ગુજરાતી બંને ભાષી પ્રદેશોનો સમાવેશ થાય. આ નિર્ણય ગુજરાતી પ્રજા માટે પોતાની ભાષાકીય ઓળખ, સાંસ્કૃતિક અસ્મિતા અને આર્થિક હિતો પરના પ્રહાર સમાન હતો. તેમને ડર હતો કે વિશાળ મરાઠી ભાષી બહુમતીવાળા રાજ્યમાં તેમનો અવાજ દબાઈ જશે અને વિકાસ રૂંધાશે. આ ભલામણે ગુજરાતીઓના હૃદયમાં અસંતોષની ચિનગારી મૂકી, જેણે ટૂંક સમયમાં મહાગુજરાત આંદોલનની જ્વાળાનું રૂપ લીધું.

ð મહાગુજરાત આંદોલન: જનશક્તિનો ઉદય

મહાગુજરાત આંદોલન (૧૯૫૬-૬૦) શરૂ થયું તેના ઘણા વર્ષો પહેલાં, ૧૯૫૦માં સરદાર વલ્લભભાઈ પટેલ દેવલોક પામ્યા હતા. તેથી, તેઓ સીધી રીતે આ આંદોલનમાં સામેલ ન હતા. પરંતુ, આજના ગુજરાતના નિર્માણના સંદર્ભમાં સરદારનું યોગદાન પાયાનું છે. ભારતની આઝાદી પછી, ૫૬૨ જેટલા દેશી રજવાડાંને ભારતીય સંઘમાં વિલીન કરવાનું ભગીરથ કાર્ય સરદારની કુનેહ, દ્રઢતા અને દૂરંદેશી વિના શક્ય ન હતું. તેમણે એક મજબૂત, અખંડ ભારતનું નિર્માણ કર્યું, જેની અંદર ભવિષ્યમાં ભાષાકીય અને સાંસ્કૃતિક ઓળખના આધારે રાજ્યોની રચના શક્ય બની.

સરદાર પોતે ભાષા આધારિત રાજ્યોની રચના અંગે શરૂઆતમાં ખૂબ ઉત્સાહી ન હતા. દેશની એકતા અને સુરક્ષા તેમની સર્વોચ્ચ પ્રાથમિકતા હતી. તેમને ડર હતો કે ભાષાકીય રાજ્યો સંકુચિત પ્રાદેશિકતાને ઉત્તેજન આપશે અને રાષ્ટ્રીય એકતાને નબળી પાડશે. જોકે, તેઓ પ્રજાની ભાવનાઓને સમજતા હતા. તેમના જીવનકાળ દરમિયાન જ ભાષા આધારિત પ્રાંત રચનાની માંગણીઓ શરૂ થઈ ગઈ હતી. તેમણે જે એકીકૃત રાષ્ટ્રનું નિર્માણ કર્યું, તેની મજબૂત છત્રછાયા હેઠળ જ ભવિષ્યમાં મહાગુજરાત જેવી પ્રાદેશિક અસ્મિતાની માંગણીઓ પ્રબળ બની અને આખરે સફળ થઈ શકી.

અલગ ગુજરાત રાજ્યની માંગ સાથે શરૂ થયેલું આંદોલન શરૂઆતમાં વેરવિખેર હતું. પરંતુ તેને એકસૂત્રે બાંધવાનું, જન-જન સુધી પહોંચાડવાનું અને સરકાર સામે એક પ્રચંડ પડકાર તરીકે ઉભું કરવાનું શ્રેય જાય છે મહાગુજરાત જનતા પરિષદ અને તેના નેતાઓને. આ નેતાઓમાં અગ્રણી, જેમણે લોકોના દિલમાં 'ચાચા' બનીને સ્થાન મેળવ્યું, તે હતા ઇન્દુલાલ કનૈયાલાલ યાજ્ઞિક – ઇન્દુચાચા.

ઇન્દુલાલ યાજ્ઞિક માત્ર એક રાજનેતા ન હતા, તેઓ એક પત્રકાર, લેખક, સમાજ સુધારક અને પ્રખર સ્વાતંત્ર્ય સેનાની હતા. તેમની ઓજસ્વી વાણી, સામાન્ય માણસ સાથે સીધો સંવાદ સ્થાપવાની અદભુત ક્ષમતા અને અતૂટ નિડરતાએ તેમને મહાગુજરાત આંદોલનના નિર્વિવાદ નેતા બનાવી દીધા. જ્યારે સ્થાપિત નેતાઓ દ્વિભાષી રાજ્યના પક્ષમાં હતા અથવા મૌન હતા, ત્યારે ઇન્દુચાચાએ ખુલ્લેઆમ અલગ ગુજરાતનો હુંકાર કર્યો.

ઓગસ્ટ ૧૯૫૬માં અમદાવાદમાં કોંગ્રેસ હાઉસ પાસે વિદ્યાર્થીઓના શાંતિપૂર્ણ દેખાવો પર પોલીસે ગોળીબાર કર્યો અને કેટલાક યુવાનો શહીદ થયા. આ ઘટનાએ આગમાં ઘી નાખ્યું. ઇન્દુચાચાએ આ શહીદીને એળે ન જવા દીધી. તેમણે સભાઓ ગજવી, લોકોને સંગઠિત કર્યા અને સરકાર સામે સીધો મોરચો માંડ્યો. 'લડેંગે ભાઈ લડેંગે, મહાગુજરાત લે કે રહેંગે' જેવા નારા ગુંજવા લાગ્યા. તેમનો પ્રભાવ એવો હતો કે સામાન્ય રિક્ષાવાળાથી લઈને બુદ્ધિજીવીઓ સુધી, સૌ કોઈ તેમની સાથે જોડાયા. સરકારે તેમને જેલમાં પણ પૂર્યા, પણ તેમની લોકપ્રિયતા અને આંદોલન પ્રત્યેની પ્રતિબદ્ધતા અડગ રહી. તેમણે મહાગુજરાત જનતા પરિષદના નેજા હેઠળ આંદોલનને એક એવી તાકાત બનાવી દીધી, જેની સામે દિલ્હીની સલ્તનતને પણ ઝૂકવું પડ્યું. ઇન્દુચાચા એ જનશક્તિના પ્રતીક હતા, જેમણે સાબિત કર્યું કે લોકોનો અવાજ સત્તાના સિંહાસનને પણ હલાવી શકે છે.

મહાગુજરાત આંદોલનનો માર્ગ કાંટાળો હતો. સરકારી દમનચક્ર અવિરત ચાલ્યું. લાઠીચાર્જ, અશ્રુવાયુ, ગોળીબાર સામાન્ય બન્યા. અમદાવાદ, નડિયાદ, વડોદરા, સુરત જેવા શહેરોમાં ૧૦૦થી વધુ યુવાનોએ મહાગુજરાતના સ્વપ્ન માટે પોતાના પ્રાણની આહુતિ આપી. ખાંભી સત્યાગ્રહ જેવા કાર્યક્રમોએ આંદોલનને વધુ વેગ આપ્યો. આ શહીદોનું બલિદાન વ્યર્થ ન ગયું. તેમના રક્તથી સિંચાઈને મહાગુજરાતનો સંકલ્પ વધુ દ્રઢ બન્યો. વિદ્યાર્થીઓ, યુવાનો, મહિલાઓ, કામદારો, ખેડૂતો – સમાજનો કોઈ વર્ગ બાકી ન રહ્યો, જેણે આ લડતમાં પોતાનું યોગદાન ન આપ્યું હોય.

ð પૂજ્ય રવિશંકર મહારાજ: નૈતિકતાનું શિખર અને મંગલ આશીર્વાદ

જ્યારે ચાર વર્ષના સતત સંઘર્ષ બાદ અલગ ગુજરાત રાજ્યનું સ્વપ્ન સાકાર થવાની અણી પર હતું, ત્યારે એક મહત્વનો પ્રશ્ન ઉભો થયો: આ નવા રાજ્યનું ઉદ્ઘાટન કોના હાથે કરાવવું? રાજકીય ખેંચતાણ અને પદની લાલસાથી પર રહીને, કોઈ એવા વ્યક્તિત્વની શોધ હતી જે ગુજરાતની સાચી ઓળખ, તેના મૂલ્યો અને તેની સેવાની ભાવનાનું પ્રતીક હોય. અને ત્યારે સૌની નજર ઠરી ગુજરાતના 'મૂક સેવક' – પૂજ્ય રવિશંકર મહારાજ પર.

રવિશંકર મહારાજ એટલે સાદગી, સેવા અને નૈતિકતાની જીવંત પ્રતિમા. જેમણે પોતાનું જીવન ગુજરાતના દુર્ગમ ગામડાઓમાં, ગરીબો, પીડિતો અને વંચિતોની સેવામાં ખપાવી દીધું હતું. બહારવટિયાઓને સુધારવાથી લઈને દુષ્કાળ અને પૂર જેવી આપત્તિઓમાં રાહત પહોંચાડવા સુધી, તેમનું કાર્યક્ષેત્ર વિશાળ હતું. તેઓ સત્તા અને રાજકારણથી માઈલો દૂર હતા. તેમની નિ:સ્વાર્થ સેવા અને ઉચ્ચ નૈતિક ચારિત્ર્યને કારણે તેઓ સમગ્ર ગુજરાત માટે પિતાતુલ્ય અને આદરણીય હતા.

નવા ગુજરાત રાજ્યનું ઉદ્ઘાટન રવિશંકર મહારાજના હસ્તે કરાવવાનો નિર્ણય એ વાતનો સંકેત હતો કે આ રાજ્ય માત્ર ભૌગોલિક સીમાઓનો સરવાળો નથી, પરંતુ તે સેવા, સંસ્કાર અને પ્રજા કલ્યાણના પાયા પર રચાઈ રહ્યું છે. તેમના જેવા સંતપુરુષના આશીર્વાદથી રાજ્યની શરૂઆત કરવી એ તેના ભવિષ્ય માટે શુભ શુકન સમાન હતું.

ð પહેલી મે, ૧૯૬૦: સ્વર્ણિમ પ્રભાત અને ગુજરાતનો ઉદય

આખરે એ દિવસ આવી પહોંચ્યો. લાખો લોકોની કુરબાની અને ઇન્દુચાચા જેવા નેતાઓના અથાગ પ્રયાસો ફળ્યા. સંસદે બોમ્બે રીઓર્ગેનાઈઝેશન એક્ટ, ૧૯૬૦ પસાર કર્યો. અને પહેલી મે, ૧૯૬૦ ના રોજ, મુંબઈ રાજ્યનું વિભાજન થયું અને મહારાષ્ટ્રની સાથે સ્વતંત્ર ગુજરાત રાજ્ય અસ્તિત્વમાં આવ્યું.

અમદાવાદના સાબરમતી આશ્રમની પવિત્ર ભૂમિ પર, ગાંધીજીના આશીર્વાદ સાથે, અત્યંત સાદગીપૂર્ણ પણ ગરિમામય સમારોહમાં, પૂજ્ય રવિશંકર મહારાજે દીપ પ્રગટાવીને ગુજરાત રાજ્યનું મંગલ ઉદ્ઘાટન કર્યું. તેમના મુખ પર સંતોષ અને આશીર્વાદની ભાવના હતી. તેમણે નવા શાસકોને પ્રજાના સેવક બની રહેવાની શીખ આપી. ડો. જીવરાજ મહેતા ગુજરાતના પ્રથમ મુખ્યમંત્રી બન્યા અને શ્રી મહેંદી નવાઝ જંગ પ્રથમ રાજ્યપાલ. ગુજરાતભરમાં આનંદ અને ઉત્સાહની લહેર ફરી વળી. વર્ષોનો સંઘર્ષ સફળ થયો હતો. 'જય જય ગરવી ગુજરાત'ના નાદથી વાતાવરણ ગુંજી ઉઠ્યું.

મહાગુજરાત આંદોલન એ માત્ર એક રાજ્ય મેળવવાની લડાઈ ન હતી, તે ગુજરાતી અસ્મિતાની પુનઃસ્થાપના, લોકશાહીમાં જનશક્તિનો વિજય અને અહિંસક સંઘર્ષની તાકાતનું ઉદાહરણ છે. ઇન્દુલાલ યાજ્ઞિકનું નેતૃત્વ આપણને શીખવે છે કે જનતા સાથેનો સીધો નાતો અને નિડરતાથી સત્ય કહેવાની હિંમત શું પરિવર્તન લાવી શકે છે. પૂજ્ય રવિશંકર મહારાજનું જીવન અને તેમના દ્વારા રાજ્યનું ઉદ્ઘાટન એ સંદેશ આપે છે કે સાચી સત્તા નૈતિકતા અને સેવામાં રહેલી છે.

ગુજરાત સ્થાપના દિવસ એ માત્ર ઉજવણી કરવાનો દિવસ નથી, પરંતુ એ તમામ શહીદોને, ઇન્દુચાચા જેવા જનનાયકોને અને રવિશંકર મહારાજ જેવા મૂક સેવકોને યાદ કરવાનો, તેમના બલિદાન અને યોગદાનને સન્માનિત કરવાનો અને તેમના સ્વપ્નના ગુજરાતને વધુ સમૃદ્ધ, સંસ્કારી અને ગૌરવવંતુ બનાવવાનો સંકલ્પ લેવાનો દિવસ છે.

 

જય જય ગરવી ગુજરાત!

---

Subscribe us : Youtube Channel Visit us : Sardar Patel

---

Sardar Patel’s ImportantRole in Borsad Satyagraha-2

Sardar Patel’s Important Role in Borsad Satyagraha-2

બોરસદ સત્યાગ્રહ માં સરદાર પટેલની ભૂમિકા ભાગ-૨

સપ્ટેમ્બરના અંતમાં જેવા સરદાર પટેલ અમદાવાદ પહોંચ્યા કે તરત બોરસદના લોકો પોલીસ થી થતી કનડગત અને દંડના અનેક પ્રશ્નો લઈને તેમની પાસે આવ્યા. સરદાર પટેલે આખી વિગત નો તાગ મેળવી, આખી પરિસ્થિતિ વિશે વિચાર-વિમર્શ કરવા ૨૦ ઓક્ટોબર ૧૯૨૩ ના દિવસે ગુજરાત પ્રાંતિક સમિતિની બેઠક બોલાવી. આ બેઠક પણ નક્કી થયું કે બોરસદના ગામડાઓની તપાસ શ્રી મોહનલાલ પંડ્યા અને શ્રી રવિશંકર મહારાજ કરશે. મોહનલાલ પંડયા અને રવિશંકર મહારાજ બંને ગામડાઓના ભોમિયા આથી તેઓ સરળતાથી પરિસ્થિતિ નો રિપોર્ટ ગુજરાત પ્રાંતિક સમિતિ આગળ રાખ્યો સાથે સાથે સરદાર પટેલે પણ આ બાબતે સરકાર નું શું અભિગમ છે તથા સરકાર ના અમલદારો આ બાબતે શું કરી રહ્યા છે તેની માહિતી મેળવી.

બોરસદની પ્રજાએ જે ફરિયાદો સરકાર ને લગતી કરેલી તે સાચી પડી અને પ્રજા ને જે કનડગત થઈ રહી છે તે સાચી છે. હવે આ અન્યાય સામે લડવા લોકો કેટલા તૈયાર છે તે સમજવાનું હતું આ માટે ૨જી ડિસેમ્બર ૧૯૩૦ ના દિવસે બોરસદમાં જ બોરસદ તાલુકા પરિષદ બોલાવવામાં આવી. અને તેના આગલા દિવસે ગુજરાત પ્રાંતિક સમિતિની ખાસ બેઠક પણ ત્યાં જ રાખી, બેઠકમાં સરદાર પટેલ દ્વારા રવિશંકર મહારાજ અને મોહનલાલ પંડ્યા ને તેમના દ્વારા સોંપાયેલ રિપોર્ટ વિશે અનેક પ્રશ્નો પૂછ્યા, રવિશંકર મહારાજ આ પહેલા સરદાર પટેલ ના સંપર્ક માં બહુ ઓછા આવેલા હતા જેથી તેમને થોડું માઠુ પણ લાગ્યું, બંનેને અંદરખાને એવું લાગવા માંડ્યું ગામેગામ ફરીને જે રિપોર્ટ બનાવ્યો તેને શંકાની દૃષ્ટિએ જોવામાં આવી રહ્યો છે અને મોહનલાલ પંડ્યા એ તો કહી પણ દીધું કે વલ્લભભાઈ સાથે એમનાથી ભવિષ્યમાં કોઈ પણ કામ નહીં બને.

વલ્લભભાઈએ જે પ્રશ્નો ઉલટ તપાસ માટે પુછેલ તેનું એક જ કારણ હતુ કે દરેક વાત ઝીણવટથી સમજવી અને પ્રજાનો પક્ષ માત્ર સાચો છે તેમ માની લઈને આગળ વધતા પહેલાં જાતખરાઈ કરવી એ વલ્લભભાઈનો જાણે કે નિયમ છે.ગાંધીજીના શબ્દોમાં કહીએ તો "સત્યને અનુસરવું હોય તો હંમેશા સાવધ રહેવું."

પ્રાંતિક સમિતિની બેઠકમાં વલ્લભભાઈએ જે ભાષણ કર્યુ તે સાંભળીને રવિશંકર મહારાજ કે જેઓ વલ્લભભાઈથી અંતર રાખવાનું મન મક્કમ બનાવી બેઠા હતા તેઓ આ ભાષણથી એવા તો પ્રભાવિત થયા કે તેઓનું મનદુ:ખ દુર થવાની સાથે સાથે તેઓ વલ્લભભાઈના ચાહક બની ગયા. તેમના ભાષણમાં રવિશંકર મહારાજ અને મોહનલાલ પંડ્યાએ જે રીપોર્ટ આપેલ તે બાબતે પ્રશંસા કરી અને તેમાં ખાસ વિગતો ટાંકી પ્રાંતિક સમિતિ વતી ઠરાવ પણ લખી નાખ્યો.

ગુજરાત પ્રાંતિક સમિતિએ તા. ૦૧-૧૨-૧૯૨૩ ના રોજ જે કરેલ તેનાથી તો સમજમાં તરત આવી જાય કે જાણે વલ્લભભાઈ પટેલના મનમાં "પાર્થને કહો ચડાવે બાણ" જેવી ઉક્તિ રમતી હશે. આ ઠરાવમાં તો જાણે પ્રારંભિક લડાઈ શરુ થઈ હોય તેમ લાગે છે.

તા. ૦૧-૧૨-૧૯૨૩ નો ભાષણ :

ભાઈઓ તથા બહેનો,

આવતી કાલે જે પરિષદ થવાની છે તેનો ઉદ્દેશ શુ છે તે આજની રાતે જ વિચારીને રાખજો, પ્રશ્ન ખુબજ ગંભીર છે અને ધારાસભા ભરાશે અને ત્યાં તમારી સમસ્યાનો નિકાલ આવશે તેવી રાહ જોવે હવે પાલવે તેમ નથી. ધારાસભા તો હજુ ફેબ્રુઆરીમાં ભરાશે, તમે લુંટારાઓની સોબતમાં છો અને બહારવટીયાઓની મદદ કરો છો તેવું જુઠ્ઠાણું ચલાવીને તમારી ઉપર ૨,૪૦,૦૦૦૦નો દંડ લાધ્યો છે. આજ સુધીતો તમને બે ચાર બહારવટીયાઓનો ત્રાસ હતો અને તેમણે ઘણી લુંટ પણ ચલાવી. પોલીસ પણ ગામેગામ તુટી પડી. એ બહારવટીયાઓ તો પૈસા જ લુંટી જતા. આ નવા બહારવટીયાઓ (અંગ્રેજ સરકાર) તો કહે કે અમારે ત્યાં આવીને પૈસા આપી જાવ અને અધુરામાં પુરુ કહે કે તમે લોકો બહારવટીયાઓની મદદ કરો છો. એક ત્રાસ છોડાવતા બીજો ત્રાસ આવ્યો.

દરબાર ગોપાળદાસને માન આપી તમે આજ સુધી દંડ નથી આપ્યો, હવે દંડ ભરવો કે નહી તે આવતી કાલે વિચારવાનું છે પરંતુ આજે રાતે એક નિશ્ચય કરવાનો છે આમાં પાખંડ નહી ચાલે, આ કાંઈ આર્થિક લાભ માટે નહી પરંતુ સ્વમાન માટે કરવાનું છે, ફરી કોઈ તમન બહારવટીયાઓના મદદગાર ન કહે તેના માટે કરવાનું છે. સાચા માણસ હોવ તો દંડ નહી ભરવાનો નિશ્ચય કરજો.

આ લડત બોરસદમાં જ શરુ થાય અને બોરસદના લોકો જ પાછા પડે તો બધા જ પાછા પડશે, સરકારના ચોપડે લખાયુ છે કે બોરસદની પ્રજા ડરપોક છે, કાયર છે, બાયલા છે, ચોરીનો માલ રાખનાર છે, આ બધુ જ ભુસી નાખવા પણ લડતનો નિશ્ચય કરવો પડશે. ક્રમશ: